пијан (прид.) - и (сврз.)

Кочо го забележа него уште од воз - сѐ така пијан и готов да се кара.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Потомците на блиската роднина заминаа по растурената втајфеност, без да се осврнат на моите пијани и плеткави довикувања.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Десно од мене видов еден прекрасен мозаик со паун; до него видов уште еден, на кој беше насликан пајак во мрежа; бев уште пијан и мозокот ми создаваше чудесни слики: „Овој паун овде што ги покажува пердувите е Фискултурецот. Види го колку е смешен!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Јас се опив и плачев: велев дека ја сакам, дека не смее тоа да ми го прави (во пијанството се однесував како Луција да ми е венчана жена); потем Земанек, на мелодијата на една стара народна песна (беше жива фонотека за стари народни песни), почна да пее „Учи ме мајко, карај ме, како да земам Луција, Луција курва убава“, и јас му се придружив; бевме сосема пијани и пеевме само едно исто: „Луција курва убава“, „Луција курва убава“, „Луција курва убава“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Те видов пијан и воопшто не беше убаво“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Пијана и слатка мака го завиткуваше во лесен облак.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
„Швајн, Швајн...“ Војникот беше пијан и навреден.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
(Пауза) Вечерва сме пијани и расположени. Предлагам за момент да заборавиме на политика и да се предадеме на културно-забавни активности.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Ја тргав главата од него но тој сакаше да ми ѕирне в лице и, како да сака нешто тајно да ми каже, ме удри со колено по колено.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Лозане.“ „Што е?“ прашав и пак се мачев да се извлечам од под неговата ослободена тежина; не бев сигурен дека не е пијан и дека не ќе заспие ако се тргнам од него.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Танцот беше толку убав, толку понеслив, неповратлив, толку пијан и безизлезлив од срцата на тие што танцуваа, што никому не би му удрила в глава помислата да рече – стоп!
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Иако лутата течност не беше варена од зрела `рж бев пијан и безумен и знаев дека сите во крчмата се плашат од моите очи - улишта на пакост и закана.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
И се гледаха тие дјаволи како да се прејале и како да се пиани. И скакаха и играха како механџии кога се пиани и зборат гнасни речи и зборови.
„Избор“ од Јоаким Крчовски (1814)
Пијани и гостите и домаќините... Севда голема... Благостина...
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
Годината кога ги нафрлаа сите книги на плоштадот и ги запалија и сите беа пијани и се смееја.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)