Богородица ме исчува тогаш тетко Персо, ама мојата сестра Добра подоцна, во оваа Македонија, го роди своето црно семе, едно убаво моме што го завикаме Ленче, а така и го крстивме! и продолжи дека Евгенија се родила во село Долнени, прилепско, а на школо заодило во Гаково, во рамната Војводина, онде каде што биле, оти од разни каришта, една малечка, малечка егејска Македонија, каде што таа, Пелагија, била стигната од судбината што се случила на ден Богородица, а се реализирала во рамната земја, во плодните ниви на селото Гаково, и молкнувајќи неколку мига, продолжува со тапа болка во зборовите Во мојата плодна нива дури таму, во рамната земја, ми фрлија црно семе!
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Вечерашните боишта се градини и плодни ниви, од стопените тенкови се леат детски локомотиви.
„Најголемиот континент“
од Славко Јаневски
(1969)
- Оваа Фиданка, Доце, може и не е виновна. Плодните ниви бараат стробјаци.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Но, длабоко во себе сметаше дека благородната семка фрлена на плодната нива не може да даде кукул.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
И заедно тргнаа низ плодната нива, под сѐ поведрото небо, на својата обработена земја покрај длабоката река.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Чекаат мили полиња родни, неоран угар стои, плодните ниви ви шират гради, - елате, орачи мои!
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
- Со мажот не можеше да има деца, сега бара орачи, се двоумел помеѓу бессилен кикот и млака тага Адам Лесновсец.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)