Можете ли да се сетите на пример во западната книжевност за генерациски судир меѓу жени што може да го претполага истото трагично величие како машките генерациски борби од Илијадата и од Цар Едип?
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Најблизу дотерала Електра од Софокле, но она што конечно ѝ ја дава на таа драма нејзината сериозност е нејзиниот близок, подреден сооднос со династиските преокупации на машката култура: татковата оставнина, владетелското наследство, преносот на сопственоста од татко на син и продолжувањето на машката лоза.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Судирите меѓу мајките и синовите се вистински кандидати за тој возвишен статус (еве, колку за почеток, помислете си на Хамлет и на Орестија), но борбите меѓу жени од различни генерации едноставно не се граѓа за трагедија.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)