ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Како да им се одолее на униформирањето, хомогениза­цијата, културалното или јазично-посредувачко изедначување, на поредокот на предочување и на една неверојатна исплатливост?

Секогаш треба да се преземе некоја одговорност (етичка или политичка), треба да се превладеат спротивставените одредби и формата на апорија со некој тип искуство на неможното, бидејќи, во спротивно, примената на правилата од страна на свесниот и на себе истоветен субјект, кој објективно секој поединечен случај го подведува под општоста на одреден закон, ќе води, напротив, кон неод­говор­ност, ако не и кон неверојатната единственост на одлуката што се донесува.

Верувам дека секој поединечен случај е непредвидлив, но дека тие се статистичка нужност.

Причините за таквите постапки, во секој поединечен случај, се повеќекратни.

Зашто немаме работа со поединечен случај, туку со колективна појава: со масовното обликување на геј- и на стрејт-сексуалности и субјективитети.

И покрај низата спротивни тврдења, денес не постои таков – вклучувајќи ме и мене – што е во состојба да навести одговор, а камоли да даде целосен одговор, на таа загатка.

А не треба ни да бараме одговори тесно сосредоточувајќи се на градбата на одделните субјекти, како што прават психоаналитичарите, макар поголемите општествени процеси нужно се одвивале преку збир од процеси од помал размер, како што се оние што се случуваат на нивото на индивидуален развој.

Тоа е одлика на нашето општество во целина, а треба да се објаснува преку општествени фактори, како и преку индивидуални. ‌Причините поради кои некои момчиња стануваат хомосексуалци, кои и да биле, мора да се горе-долу истите причини поради кои некои момчиња стануваат хетеросексуалци, со оглед на тоа што само во последниве триста и нешто години момчињата воопшто стануваат едното или другото.

Никому нема да му ја продаваме, никого нема да го одбиеме и за никој нема да се двоумиме да ја пружиме –  правдата и правичноста. (Заклетва за должноста судија) Луцидната и прониклива римска идеја-водилка за примарното значење на тужбата како средство со кое се стигнува до целта, спомената во воведот на книгава, ќе ја споменеме и на крајов –  бидејќи таа, за среќа, повторно воскресна во правните научни кругови кон крајот на XIX век, под влијание на англо- саксонската и американската правна традиција, во правецот на познатите т.н. правни реалисти. 

Имено, тргнувајќи од премисата дека „општите одредби не ги решаваат поединечните случаи“ тие, се чини со право, судовите ги сфаќаат како практични и искуствени „секундарни законодавци“.

За потребата од воскреснување на правниот реализам во македонски прилики Nulli vendemus, nulli negabimus, aut differemus rectum vel iustitiam.