ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Тоа е и моментот во кој се отвора политичкиот контекст на делото, подоцна заокружен со Симонивите нејасни врски со политичката елита на Македонија како и со приказната за партиски поделеното и раскарано село, но дневнополитичкото милје, иако препознатливо, ни во еден момент не се наметнува самото како слика на современиот момент, туку пред сѐ, преку поврзувањето на минатото и сегашноста, се стреми кон воопштување.

А тоа, потенцирале, се случувало само во ситуација кога британската политичка елита покажувала страв од "овие движења", потенцирајќи го притоа признавањето на кралот Петар ИИ Караѓорѓевиќ, кој од почетокот на војната заминал во емиграција, бил признаен од Британската влада како легитимен претставник на Кралството Југославија, а уште повеќе со признавањето на генералот Дража Михаиловиќ и неговите четници како единствени борци против силите на Оската.

Од средината на 1944 година, во односите на политичките елити на Велика Британија и СССР актуелно станало прашањето за интересните сфери.

Од друга страна, Британската влада зазела сосема игнорантски став спрема НОД во Албанија, Југославија и движењето на отпорот во Грција, а тоа го искористил СССР, кој "покажал каде лежат нивните интереси".

И покрај сите настојувања, видливи во архивската документација, не може да се одбегне фактот дека и двете страни во потесните кругови, веќе од почетокот на 1944 година, "кроеле" планови за повоеното политичко уредување на светот.

Ваквата неочекувана информација ја вознемирала британската политичка елита.

Во првиот момент по добивањето на информацијата тие како да не биле свесни за која Македонија станувало збор — за Вардарска, Пиринска или Егејска.

На овој идеологем на денешната хрватска политичка елита, како што со право ја карактеризира наведената теза, Кравар му ја спротивставува идејата на Владо Готовац, според која хрватската левица и десница мораат конечно “да клекнат пред хрватскиот народ и да молат простување”.

Во Арентовиот „агонистички“ модел на јавниот простор, фокусот е ставен врз моралните и политичките елити кои ја покажуваат својата големина во рамките на еден исклучително конкурентен простор.

Од друга страна, Хабермас јавната сфера не ја гледа агонистички како простор за конкуренција/натпревар меѓу политичката елита; Хабермас има подемократско гледање на јавноста како сфера каде што оние врз кои влијае државната политика може да придонесат за нејзино формулирање, преку „слободен и неограничен дијалог меѓу разумни поединци“.