Историската функција на машката геј-култура била – а нејзината тековна политичка задача и понатаму е – да се искове иронично гледиште кон сцените на задолжителна, општествено заверена и наметната изведба, да се тргнат од оптек наводно автентичните општествени идентитети и да им се врати статусот на упорно и приглупаво преповторувани улоги.
Хегел еднаш рекол, во попатна забелешка, дека жените (die Weiblichkeit) се вечната иронија на заедницата (die ewige Ironie des Gemeinwesens)327.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Но тој изнесувал битна политичка поента.
Хегел не зборувал за мелодрамата, туку за трагедијата – за Антигона од Софокле.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Од негова уста, тоа баш и не било комплимент.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Го нагласувал ироничниот однос на Антигона кон светот на машката моќ, однос типичен за жени што, рекол Хегел, ја искривоколчуваат универзалната цел на владеењето за лична цел преку сплетки.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)