Но, да го заклучам овој прилог за македонскиот случај од крајот на дваесетиот век: Посебно македонска црта во борбата меѓу доминантните концепции за национална култура, пак е замената на политичкиот аргумент со културниот, и оттаму падот не толку во културната и политичка психологија на раниот деветнаесети век, колку во неговото наличје.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)