посебен (прид.) - форма (имн.)

Посебна форма на такво воздржување наоѓаме во случајот на анорексија.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
„Ја оспорувам корисноста, а со тоа и вредноста на умот развиван во која и да е посебна форма различна од апстрактно- логичката.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Нашата цел не е да го следиме или да не го следиме Freud кога овој во Leonardo гледа совршен претставник на еден вид на психолошки развој, каде што истражувањето „станува, во одредена мерка, опсесија и ‘ersatz’ на сексуалната активност”, и во кој, благодарејќи 12 Margina #3 [1994] | okno.mk ѝ на една посебна форма на сублимација, „инстинктот слободно може да му се посвети на активното служење на интелектуалните интереси (...)”. Leonardo, вели Freud, после еден инфантилен период на интелектуална активност во служба на сексуалните интереси, стигна дотаму да сублимира најголем дел од своето либидо во инстинктот за истражување.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)