По затворањето на овие двајца и уште на неколцина граѓани „истрагата заврши“.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Последниов се пресели в град божем за да биде на посигурно.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Ако е така, ќе приговори бугарската партија од Македонци, тогаш што означува црковното прашање, во кое Бугарите и Македонците одеа рамо за рамо и последниве се викаа и работеа со името Бугари?
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Последниве се плашеа од една „С. Стефанска Бугарија”, зашто мислеа оти Русија ќе си ја присвои.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
И само од последнава се оддели бугарскиот словенски народ, со името Бугари, наврзано на бугарските Словени од несловенските Бугари.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Последниве се засновуваат и врз неговата централна положба, што е како во географски така и во етнографски однос.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Така, клошарите последни се снабдуваа од „Халите“ и ги напуштаа со полни торби...
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Сите редум се поздравуваа со Чанга, тоа одзеде од ноќта. Ние последни се поздравивме.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Со татка ми последен се раздели. Не си рекоа ништо.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Добивме команда да се повлечеме, јас бев на крајот и последна се повлеков.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)