последен (прид.) - ден (имн.)

Стапката на законската казнена камата се определува за секое полугодие и тоа во висина на каматната стапка од основниот инструмент од операциите на отворен пазар на НБРМ [референтна стапка] – што важела на последниот ден од полугодието што му претходело на тековното полугодие, зголемена за 10% во трговските договори и договорите меѓу трговци и лица на јавното право, односно зголемена за 8% во договорите во кои барем едното лице не е трговец...
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Имено, по ново, должникот кој ќе задоцни со исполнувањето на парична обврска долгува, покрај главнината, и казнена камата (чл. 266, ст.1 од ЗОО).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Настапуваше денот „Д“. Последниот ден за козите и Чанга. Крајот на времето на козите!
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Но еве, последните денови, откако исчезна Чанга со козите, татко ми глава не крена од книгите.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Последниве денови се слушнаа гласови дека властите, или некои луѓе од власта, сите води од рекичките и од изворите кај Дарванскиот предел што доаѓаат кон Маказар, ќе ги свртеле за потребите на некој рибник што некој бизнисмен ќе го градел на патот меѓу Ресна и Монастир.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Ќе дојде последниот ден, нѐ прави бели во очите.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Уште една занимливост е врзана со последните денови на белите сандачиња.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
И таму се празнува последниот ден на Сукот.  „Не те разбирам“, му вели Нина низ насмевка.  „Ништо не научивме од минатото.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Hoshana Raba последниот ден од празникот Сукот Ivrit хебрејски јазик Jerushalaim Ерусалим Yennem или Jenem пекол, доаѓа од Јаханнам (Арапски: منهج‎)(Турски: cehennem, džehennem) е исламскиот еквивалент на еврејскиот збор со исто значење Геи Хинном од кој инаку и потекнува
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Вилинските приказни (1944) минаа речиси незабележано бидејќи беа објавени во време кога французите ги преживуваа последните денови на германската окупација.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Подоцна таков аеродром бил направен кај селото Издеглавје во Долна Дебарца, Охридско.189 На 30 август 1944 година Мекдоналд ќе извести дека во последните денови на август настанала пресвртница во однос на акциите спрема непријателот.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
205 Последните денови на август подготовките за операцијата “Ratweek“ биле завршени и се очекувало германското повлекување.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Особено во последните денови на јунската офанзива околу 300 Бугари преминале на страната на партизаните.159 И во однос на Германиците нагласува дека во текот на септември и октомври нивниот морал опаѓал и дека нивната десциплина се намалувала.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
154 Во рамките на рубриката “Скопски раскази” објавуваме три нешта: еден суптилен и рафиниран расказ на “првиот македонски фантастичар”, г-динот Влада Урушевиќ; еден необичен дебитантски расказ на Веспа Демонковска, и, на крајот, дел од текстот “Одбрана и последни денови” на Александар Јерков.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
До неговата. okno.mk | Margina #26-28 [1995] Александар Јерков 154 урбанофилија и литература одбрана и последни денови И направи усните мои да се како остар меч, во сенка на раката своја ме сокри; ме направи сјајна стрела, и во наметката своја ме скри. (Книга на пророкот Исаија, 49:2) Во периодот меѓу 3500 до 3000 година пред новата ера на Еглиевите карти на кои се гледа развојот на населбите низ човековата историја, во евроазискиот и африканскиот простор со сигурност се идентификувани само петнаесет развиени праурбани населби.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Но во последниве денови снегот толку се натрупа, што ниедно од говедата веќе не се решаваше да загази во таа белина што ги сплеткува нозете, што заробува.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Го привлекуваше шумата. Тоа беа последните денови од неговиот престој во планината.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Во последните денови, од онаа ноќ кога го слушна нивното завивање преку Гола Глава, тие беа негова скриена мисла и постојан страв.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Прво, уште на пристапот кон колибите, збиени една до друга на една зарамнина, со безброј плевни и кошари наоколу, ги нападнаа булук кучишта, та изгледаше дека на Бојан и Денко овој ден им е последен ден од животот.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Кога ќе се најдев неочекувано во таа приказна час ми се чинеше дека станува збор за еден ктаток миг, час ќе се издолжеше тоа мое присуство во приказнава цела една вечност, а кога гледам на времето како на денови подредени еден зад друг како да станува збор за поминување низ животот и секое подзастанување претставуваше нов детаљ што отвора нова врата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ќе го повторам за да се потсетиш: Секогаш оставај размислите да го испреваруваат она што го правиш.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
За да го сведам на вистинска мера значењето на нејзиниот збор „часот“ и реков дека не треба толку да е сигурна во своите пресметки во врска со пристигањето на некаков си час.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Инаку како да се сфатеа спомнувањата на фиоките и на чекмеџињата?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Мислам дека кај неа границата помеѓу сонот и јавето во тие последни денови многу тешко можеше да се разлачи.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Значи приказната за војникот на бел коњ почна во последните денови на југословенското кралство, во 1941, и заврши веќе во почетокот на идната година. Траеше значи помалку од една година.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Паметам дека тогаш си го спомнав оној твој совет од последниве денови.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Знаев дека го мрази сожалувањето, а тоа можев да го забележам и од фактот дека не реагираше кога јас дури и наметливо ќе ги употребев зборовите што таа последните денови почна да ги одбегнува.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Првите три од тие пет години по смртта на мајка ѝ таа ги помина во некој буден сон, од кој не можеше да ги избрка сликите и звуците од нејзините последни денови.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Мавале доаѓајќи и се распаѓале во прав и пепел за иднината, могила или тулбе на она што било и што ќе е трева или куп непознати цвеќиња со горчлив мирис на смртта.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Над случката на призрачното умирање на мртвите низ векови, од незнамкога до последниот ден на неговите шеснаесет години, ќе се веела проѕирната птица на една душа.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Последниве денови многу луѓе ти се војваат низ куќи?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Јас со љубопитство наслушнав бидејќи во последните денови нешто слушнав за овој Тарасевич - соблазниво и тревожно во највисока мерка.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Во звуците на гласот имаше нешто каприциозно.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Инаку што можеше друго да значи нивниот последен ден во селото, последната нивна средба.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Следниот, последен ден од престојот, сите тројца со автомобилот на Томо стигна на имотот на Јана во Качарево.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
За Рада оваа покана беше добредојдена заради монотонијата која владееше последните денови.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Последните денови ги издржуваше со крајни напори. Мислеше дека секој момент ќе прсне.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Десетте последни денови беа резервирани за Бечеј. Градот кој судбински е врзан за Рада.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Сите планови што беше ги смислил последниве денови ќе паднат во вода само ако Арсо ги скине конците.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Денеска е последниот ден од мојот досегашен живот. Денеска имам неполни дваесет и една година.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Тие последни денови во Токио, Фокс и јас имавме поврзани апартмани на педесет и третиот кат од „Хајат”.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
До последните денови од животот Климент Камилски ламентираше пред своите најверни пријатели, книгите, запрени по многу патувања во неговата волшебна, митска библиотека, во која имаше и многу негови значајни списи и записи, во еден рафт и сребрената табакера подарена од Ла Пасионарија од деновите на Шпанската граѓанска војна...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Не постоеше никаква надеж дека последниот заеднички проект за (без)опасните османскотурски заемки, ниту додека беа живи ниту потоа, ќе биде од некого прифатен за печатење.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Така Камилски во последните денови од престојот во хотелот, во својата соба 17, имаше свој тунел меѓу своите книги кој му овозможуваше да преживее нормално до крајот од својот престој во хотелот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
„Последниве денови нешто се вознемирив. Со Вас се чувствувам спокојно.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Уништувањето, исчезнувањето на татковата библиотека, можеби во крајна линија ќе значеше вистинско замолчување на една од можните варијанти на историјата... Потрагата продолжуваше...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Последните денови тие го гледаа некогашниот лав на земјата како се понижува со своите невозможни амбиции.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Постојано веруваше во некаква буна на самата судбина која ќе ги доведе работите на праведното место!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ги минуваше последните денови како заточеник на слободата, осамен во својот престол, следен од повиците на своите верници: Маченик, маченик, маченик...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
XVIII Судбината сакаше во мојата сложена дипломатска мисија да се најдам во Картагина во времето кога владетелската арена принудно ја напушташе стариот Хабиб Бургиба, верувајќи до последниот ден оти е непобедливиот Југурта, а овде го продолжуваше своето владеење со својата далечна Палестина - Јасер Арафат.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Но имаше и вистински ветерани на професијата, кои сакаа да служат до последните денови на животот, барем посредно во подготвувањето на нивните наследници во земјите во кои некогаш тие значеле многу повеќе отколку вратени во земјата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Својата книга за Историјата на Балканот низ падовите на империите ,ја пишуваше Татко со својот живот, до неговите последни дни, како дел од својата постојана стратегија во својот живот - како да се спаси семејството, децата, во меандрите на непредвидливата балканска историја, како еден вид отворен аманет како и каде да се продолжи неговата историја.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
На шестиот ден од Неделата на омразата, по парадите, говорите, извикувањата, пеењето, транспарентите, постерите, филмовите, восочните фигури, удирањето на тапаните и завивањето на трубите, по тропотот на чизми во марш, чкрипењето на гасениците на тенковите, брчењето на бројните авиони, пукотот на топовите, по шест дена исполнети со сето тоа, кога големиот оргазам наближуваше до својот климакс, а општата омраза спрема Евразија завршуваше во таков делириум што толпата, само да можеше да ги дограби оние две илјади евразиски воени заробеници што требаше да бидат јавно обесени на последниот ден од прославата, без секакво сомнение ќе ги раскинеше на парчиња со сопствени раце - токму во тој момент беше објавено дека Океанија сепак не била во војна со Евразија.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Наместо било што во директна врска со О'Брајан или со Братството, во свеста му се појави некаков комбиниран приказ од темната соба во која мајка му ги помина последните денови од животот и од малата соба над продавницата на г.Черингтон, со стаклениот тег за хартија и со металната гравура во нејзината рамка од ружино дрво.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тоа беше мирис на кожа со вкус на бреза во последните денови на зимата, распарталена од нескротливиот ветар на луда марта, чувство што се раѓа по топењето на танките ленти мраз меѓу процепите на кората, кога ти студи во коските, а длабоко во срцето ти пука жар, фрла искри, те распламтува одвнатре.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Кабината беше направена од полирани табли од трите страни монтирани на железна конструкција со отвор за влез од предната страна низ кој однадвор се провлекуваше мирис карактеристичен за последните денови на мај, блунтав, со вкус на гнили црешни и влажна трева.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Навечер кога ќе легнев тие слики од последните денови ми се појавуваа и не ми даваа мир.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Барем да ги вратам последните часови, ако не можам последните денови и да те гушкам и гушкам и да ти ги олеснам со нешто маките кои не ти се гледаа.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Тоа маче што порано не мируваше и весело мјаукаше по куќата и радосно трчаше наваму-натаму, сега стуткано седеше во фотелјата до креветот каде што Ти ги помина последните денови во нашиот дом.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Еднаш ми рече: „Те изнамачив“. Првиот циклус на хемотерапија привршуваше, последните денови ти се нафрла целата уста, не можеше да голташ.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Бојан, ме прогонуваат сликите од твоите последни денови…
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Така ја советуваше, посебно овие последни денови, лекарот.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Затоа последните дни, речиси, гладни одеа сите.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Сигурно не си заминале а да не признат каде ги минував последните денови пред да дојдат.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
До последниот ден не знаев дали ќе ми даде согласност и пари, како да се гледав веќе како работник во задругата Граничар и се разбира тој последен ден го преседов на таванот квасејќи си го лицето со солзи.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Тука, следени со инструменталните арлаукања на оркестарот „Критериум“ и неговите три пејачки, кои како митски магбетовски наречници завиваа околу нас, ги жртвувавме последните денови на нашата младост, положена на олтарот на нашето безумие.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Ги гледав последните Таткови книги коишто Мајка ги читала во последните денови од животот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
До последните денови од животот, таа веруваше дека постои излез од страдалничкиот круг на егзилот, со враќањето на почетната точка, со враќањето во родната земја.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ја крепеа нејзините ќерки, до последните денови од животот. Но и нејзиниот живот е една друга историја.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Своите разни деца ги испратија низ колеџ, своите родители низ нивните последни денови, своите професионални кариери ги доведоа преку задоволителни врвови до едно плато, а потоа на прифатливо благи падини и/или до пензија, како и своите тела со високи перформанси и бројните задоволени барања.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Не е важно која беше процедурата на нашето враќање и враќањето на нашата кола (љубезниот британски моторциклист до автопатот; уште пољубезното арапско семејство кое излегло да се повози последниот ден од рамазанот, до Тангер со еден пар средовечни јенки туристи; следниот ден, љубезниот возач од агенцијата за изнајмување коли кој доби добра напојница и, се разбира, имаше дупликат од клучевите; сигурниот чувар на плажата, кој со болно достоинство му објасни на возачот дека мојата напојница од осум дирхеми не е соодветна на тоа што тој „цела ноќ” го чувал нашето сега веќе отклучано комби, но дека уште два дирхеми ќе ја суредат работата); поентата на оваа анегдота со загубениот клуч, на која во меѓувреме едвај и да помислив, сѐ додека оваа дигресија со која купувам време не ја врати, е што...
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Вљубени во бреговите и плажите, ртовите и гребените, карпите, полуостровите и линиите на брегот, тргнавме последниот ден од рамазанот, откако успеав да го совладам егзотичниот менувач на реното, низ буганвилии и низ заслепувачката сончева светлина источно од Тангер кон карпите на ртот Спартел, кадешто Гибралтарскиот теснец се сретнува со Атлантскиот океан, а од таму покрај брегот кон југ низ со риба богатиот Асилах до од пат тргнатиот крајбрежен парк наречен Дипломатска шума, кадешто застанавме за да пливаме.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Како да беа истетовирани во сеќавањето од умешен мајстор..
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Нели токму јас бев единствениот кој се обидуваше последниве денови да ја увери Загорка Пеперутката дека се лаже себеси кога мисли дека е во состојба да создаде живот што ќе поминува покрај другите без да ги допре.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Настаните од последните денови во затворот останаа засекогаш втиснати во моето сеќавање Како печати.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Притоа тврдев дека тешко може да се создаде живот што се разликува од другите и кој ќе се карактеризира како необичен и посебен!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Во овој свет Нумо се чуствува и весело и болно.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Тешко се спријателуваше со луѓето, но кога врзуваше пријателство, го чуваше како што домаќинката го чува оганот во огништето да не угасне.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Меѓутоа, во последните денови почна да го чувствува и отсуството на Кире.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Зар сум ги поминал последниве денови во бунило?“ ,
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
вели.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Кога ги гледаш, те обзема жал во душата, помислуваш свршено е со нив, ги бројат последните денови.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Додека слушав за последните денови од животот на мојата професорка, читателка, се сетив за времето на еден од многуте часови.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Со Осман Окијар, кој во детството учел во славното париско училиште Жансон Де Саји, додека овде неговиот татко беше амбасадор на Турција и потоа студирал и докторирал на Кембриџ од областа на економските науки, на тема за реформите на Танзиматот, ме поврза големо, нераскинливо пријателство кое траеше се до последните денови од неговиот живот, минати кај сестра си, на азискиот брег на Истанбул, во Искидар.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Очекував, по моето долго писмо, да ме прашува за моето предвремено враќање од Арл, за судбината на мајка ми, за нејзините последни денови од животот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
КЛАУС: Значи, господине Херцог, последниве денови ги проверував документите на ова претставништво.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Макар што беше последниот ден на месецот февруари, надвор како никогаш во тоа доба на годината блескаше раскошно сонце.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Беше си се замислил за сето што го преживеа последниве денови, а во душата го копкаше мисла за својата грешка што го застави да избега од домот.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Бригадата на Мечета беше тврдо решена во овие последни денови да го освои знамето.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Она што не му успеа нему и на неговата Пена кога одеа на посета во тесното подрумче, како да му успеа на синот на Борис Биџов, сосема попатно спомнувајќи дека за последен ден работи таму, си нашол место, амалско, во тутуновиот комбинат, а тоа беше доволно Пелагија тоа да го прифати како идеја.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Може да се рече дека тоа беа последните денови од есента кога таа ги набројуваше, ги трампече последните лири расфрлани по нејзината снага за белиот кожуф на зимата.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Гемиџиите овие последни денови од животот ги поминувале шетајќи се низ новиот кварт “Пиргите“ во дискусија и размислувања за успехот и ефектот на нивната акција.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Последниве денови особено ми недостига. Долго се задржа.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
А овие денови, кога и тебе те немаше, да знаеш колку нѝ беше тешко со мајка ти.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)