последен (прид.) - заб (имн.)

Мене. Во него бев како некој дотраен заб, веќе со боја на трат, расклатен но што сè уште се држи на некое коренче што и при најмал допир затрештува од лути болки во својот очај дека е за тоа последното лико на кое животот на последниот заб се држи.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Последниот заб му гниел во коренот.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Не верував во верност, Оче Симеоне. Нели ти кажав порано дека последниот заб гниел во челуста на тој некогашен цар.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)