Врз тоа индиго Миру имаше исткаено многу ѕвезди, птици и шарени цвеќиња, па кога ќе седнам на него, ми се чини дека летам со килимот и дека можам да стигнам каде што ќе посакам.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Од неа ми остана нејзиниот последен килим, темносин, како бојата на индигото, истата онаа боја што секоја вечер ја има на небото по зајдисонце, кога океанот крај Гоа и вселената над него се спојуваат во едно.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)