последен (прид.) - надеж (имн.)

И кога најпосле на Трна ѝ се разболе и последната надеж, Пецето, — тој побрза да ја исплаши дека свети Илија толку се разлутил на неа што не ја дава нивата за манастир, та ете и последното пиленце ќе и го прибере.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Со последна надеж, сакаше да го замоли да го запре овој чин, да не им подлегнува на злите намери на неверниците!
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Немоќна пред агонијата на сопственото лудило очајнички се обидувам да се соочам со сопственото “Јас”, да го откријам стравот на сопствената душа, страв од солзите во очиве, од последната надеж дека во моето срце ќе пронајдам светлина и ќе се покаам.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Моиве очи се клуч, а очите клучалница на вратата која ќе ја ослободи мојава заробена душа растргната помеѓу две сили.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Последната надеж останува во моите книги, преку нив да ја довршам мисијата на мојот живот...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Кога возот тргнува гледам дека таа не се помрднала, дека ни останува една последна надеж, на Доменил има само една врска и излез на улица, глава-писмо, да или не.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
И токму кога ја изгубив и последната надеж дека ќе ја сретнам, ја здогледав; рака под рака одеше со една постара госпоѓа (претпоставив дека тоа е тетка ѝ), нешто ѝ раскажуваше и се смееше; се смееше сосема безгрижно, растоварено.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И јас ти расправав видена пантомима за просјак што се гасне од глад и со последна надеж лови под мостовите на Сена.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
„Ќе ти помогнам... ќе разберам...“ Елена меко ги стави своите раце врз рацете на Марија, која сѐ уште цврсто ја притискаше како давеник својата последна надеж.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Сознанието дека сите овие буричкања во нејзиниот мев се дел од настанот во полето, а не од некаква расипана храна, ја парализира волјата во неа, ѝ ја уништи и последната надеж дека било кога ќе стане едно тело со Димостена.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Луѓето уморни од историјата запираа на брегот на Езерото за да се доверат на неговата невина тишина.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Генерации поети обземени од донкихотовски илузии да го променат светот со перото како со меч, запираат на брегот на Езерото да ја проверат последната надеж, пред измамата на некој свиок на историјата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Затоа, последната надеж ви е: кажете ги кои се тие и ќе бидете помилувани...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Во тие неизвесни времиња, кога сѐ можеше да се измени, да се измеша, како ова мигум наоблачено време на планината, кога лесно можеше да се фрли и да зарти семето на раздорот во заедничката душа на луѓето, да дојде директива од „другото небо”, па сѐ да измени, да зацрни, белата зрачна ведрина на Чанга им остануваше како последна надеж на луѓето...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Идеа во неговата малечка канцеларија луѓе со последна надеж пред правдата.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Во длабините на своето битие не престануваше да го разбира и сака својот човек, да ја споделува со него и последната надеж за среќниот излез.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Таа го водеше за рака низ големиот и мистериозен лавиринт на таа затворена општествена заедница, во која никој не би се осмелил да се јавува по телефон на полноќ и да ја бара жена си.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Неговата последна надеж се стопи кога ја пронајде својата порака сè уште закачена на вратата.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ја оставив Мајка со Татковите книги, со последната надеж што ѝ преостануваше.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Бобок мене не ме буни - ете го, бобок, се покажа!
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Разврат на такво место, разврат на последните надежи, разврат на свенатите и гнили трупови и - дури не штедејќи ги ниту последните мигови на сознанието!
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)