постар (прид.) - внук (имн.)

Постариот внук го отвара прозорецот: - Тегобност!
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
Постариот внук му се обраќа со плачни очи: - Изворите на нашите фантастични претстави за младоста избиваат токму во оној стадиум на животот кога годините ги разурнуваат развиените форми на апстракција и посредно расудување, Дедо, (во меѓувреме дедото мора да седне, зошто помалото внуче му ја отсечува едната нога до коленото), наивно е да веруваш дека твоите спомени ја чуваат младоста неизменета.
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
Постариот внук и натаму замислено гледа низ прозорецот.
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
Постариот внук, бил Ферит-паша Влора, долго време везир во Цариград во времето на Османската империја.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)