потсмешлив (прид.) - благост (имн.)

Вревата на минувачите и автомобилните мотори пораснаа и ги поклопи како врел стаклен суд. „Чекај, синко“, се насмевна Отец Симеон топејќи се од лажна и потсмешлива благост. „Таа не сака да се оддели од мене, така ли е?“ Сега и Иван се насмевна.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)