Нивните дури и потсмешливи дискусии за предодреденоста на човечката судбина завршуваа со убедувања во семоќта на човечката волја – ако сакаш, можеш да сториш сè, да одиш секаде (како, на пример, во Австралија) и својот живот, како да е од пластелин, да го моделираш онака како што ти сакаш.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)