Доколку подоцна очите не ми солзеа, ѕвездите навистина беа сребрени и влакнести.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Сега во дворот, во таа наголемена половина поцрнета тепсија, бевме собрани сите што се мислевме како гости на домаќинката: Арсо Арнаутче, Сандре Самарија, Никифор Ганевски, Онисифор Проказник и Орлен Шумков: Никола Влашки продолжи да спие во плевната а јас стоев зад недоплетен кош и се сеќавав на летните топлини и на благото бранување на 'ржта во предвечерните времиња.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)