Незабележливо го насликав Баумгартен одеднаш на два начина - како почитуван старец, како што тој тоа го сакаше, а на друго платно, како што тоа го сакав јас, - со виолетова муцка, со бронзено шкембе, во темни, дождовни облаци, но вториов, се разбира, не му го покажав нему, а му го подарив на Куприков.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)