правлив (прид.) - двор (имн.)

Тој загрижено следеше како лушпестата палма се шири, го стеснува и го затвора ова убаво зрачење од светот на сонцето, луѓето и предметите, растурени во правливиот двор.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)