прв (прид.) - бев (гл.)

Ване се намурти прашувајќи се каде ќе ја смести таа втора чаша, кога и така од првата беше не толку заматен во главата колку исполнет во празната утроба, но Геро толку настојуваше што веќе и не прашуваше и со задоволство однапред ги триеше дланките пред повторното бетонирање.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Сонот го следеше својот тек: и во него први беа скалите, дрвените скали на старата куќа по кои се качува, па кујната со маса наместена како за ручек со шарен извезен чаршав, соларник на сред и четири чинии околу, потоа надесно, кон собата во која спиев со Мајка, таму, веднаш таа-лежи на креветот, до половина покриена со јамболија под која ја насетувам мекоста на крупното тело.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
На третиот ден остана да се сочини само уште отисок од првиот збор, за кој Филозофот претпоставуваше дека е јас, а клучот за тоа јас беше потписот од крајот на текстот, што прв беше умножен, и што според уката на Филозофот значеше: Дариј.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)