Атмосферата за работа во фирмата почна да се влошува со промената на раководството и сопственоста, во првите години од минатата деценија.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Љ. Х. против „Киро Ќучук“ Спор за неисплатени плати и неподмирени придонеси1 Non omne quod licet, honestuum est Не е сè чесно што е дозволено! (Paul. – D. 50, 17, 144 pr)
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Инспекторот на трудот, со решение, ќе го забрани вршењето на работи на работодавачот ако не води, неправилно води или злоупотребува електронско евидентирање на полното работно време и на прекувремената работа (чл. 259, ст.1, ал.4 од ЗРО). 256
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
За него баналното прашање за забраната на чувањето на козите во првите години на комунизмот се претвори во вистинско искушение, во прва пречка на која се препна и уште тогаш падна комунизмот, во немоќта да експериментира долго време со живиот живот...
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Другите оценки во книгата му беа многу добри, но оценката по поведението, не беше за пофалба. ***
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Гоце ја заврши првата година во военото јункерско училиште во Софија.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Ден по ден, недела по недела, месец по месец и првата година мина...
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Втората учебна година, во военото јункерско училиште во Софија започна онака како и секоја година.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Верувам дека во првата година од животот, меѓу другите, се јавуваат следните дистинкции: 1. внатре и надвор 2. задоволство и болка, пријатно - непријатно 3. реално и не-реално 4. добро и лошо 5. јас и не-јас 6. овде и таму 7. тогаш и сега За сегашните цели ирелевантна е возраста на која се создадени овие дистинкции: или дури и нивната природа.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Шетајќи по панаѓурите низ Мариовските села, уште во првата година од женењето, на Спасовден, се запозна во Полчишта со Јована Мачникот и овој го прибра кај себе за да го научи на неговиот занает.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Во првите години од војната, одбранбените позиции на македонската војска биле цврсти и не го оневозможувале навлегувањето на Римјаните во Македонија.
„Џебна историја на македонскиот народ“
од Група автори
(2009)
И покрај тоа што за време на оваа војна на страната на Рим биле Илирите, Дарданците, елинските градови-држави, односно сојузи, првите години Филип В успешно им се спортиставувал на Римјаните и тие не можеле да навлезат во Македонија.
„Џебна историја на македонскиот народ“
од Група автори
(2009)
Постарите браќа, уште во првите години по војната, во времето на сталинизмот, кога во советските филмови ги гледаа, на големите паради, гордите маршали, со куп ордени, наредени на градите, си помислуваа дека, за секоја победничка битка, се добива по еден орден.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Тоа беа воедно и првите години на академијата за ликовна уметност.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
- Јас си ги положив сите испити од првата година и сега сум дома на одмор до наредната година.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Како од пушка исфрлено, уште првата година, додека предвоениот доктор се подготвуваше за заслужено пензионирање, во едната и едниствена соба, отстапена на новата брачна двојка, квекна првата рожба на нивната осведочена љубов.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Ти се колнам дека и јас тебе ќе те убиев во првата година од нашиот брак ако поверував во такво нешто за тебе.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Јас го убедував дека такво нешто немало; го познавав Стоби одлично, оти и Земанек го сакаше и ние често доаѓавме тука во првата година од бракот.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Како сѐ да му навестувало дека тој губиток ќе се случи – можеби тој страв во него бил вгнезден од едно нејасно сеќавање од првата година од животот, кога бил одвоен од мајка си, и тој страв, дека ќе го изгуби секое суштество кое го љуби, продолжувал и натаму.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
И сите нивни подоцнежни средби ги имаа тие нијанси од првото видување, таа радост и таа непријатност, тоа исчекување, тоа љубопитство, тоа воздржување, таа несигурност, сите тие нешта кои се мешаа со зборовите, а сепак завршуваа во некаква неизговорливост.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
„А што ако те изгубам и тебе?,“ ме праша.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Многупати потоа го враќав во сеќавањето тој миг, таа несигурност не само во нејзиното, туку и во неговото држење, присилната воздржаност во погледите, зад која пронижуваа исчекувањето и љубопитноста, и онаа радосна непријатност, составена од среќа и срамежливост, што трепереше по нејзиното кревко лице, и по неговото лице кое се стремеше да изгледа секогаш сериозно, заради што уште во првите години од студирањето тој беше пуштил брада.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Уште во првата година на моето студентство мене ме запрашаа: каков човек е г.Станчев?
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
„Се случуваше во првите години од нашиот брак“, ми раскажуваше таа, „навечер кога ќе легневме, тој да го земе романот и да ми чита на глас.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Лицето на Дмитар-Пејко малку се поднадуло. Под очите и во виснатата вилица му се таложела мудрост собирана уште од првите години на втората половина на осумнаесеттиот век.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
- И полжавот е побрз од нас, доколку сакаш да знаеш.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Го викаа Штука, а тој правеше фодулок со спортските панталони до коленици и тука собрани, сошиени од војнички штоф, и во италијанските шкарпи и чорапи високи по цеваниците и сѐ друго војничко и прекроено на себе. Тоа траеше првите години на војната.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Но, таа доверба, што ја имаше тој таа вечер, можеше да ја зачува само првата година.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Беше првата година, откако веќе не беше ѕидар.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Рада по две недели се прибра дома. Расположена и ведра пред сѐ заради успешното расчистување на испитите во првата година.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Сепак, не се случи, или, подобро барем во првите години беше така, не се случуваше тоа од што најмногу се уплашија жителите на Потковицата, Турците, како и стопаните дотогаш, не ги злоставуваа.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Тоа го сторија во првата година; во втората, пак, откако со исто такви ѕидови, во кои како некој вид проток, вградија капиџици, тој голем и легнат од север на југ правоаголник го поделија на четири еднакво големи и исправени од исток на запад правоаголници, пристапија кон подигање на зградите.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Во тоа време, посебно во првите години по соборувањето од власт на претседателот, човек можеше и да изеде ќотек на улица од хулиганите од подмладокот на гардата ако е излезен со малку подолга коса, ама, веројатно, младите гардисти беа премногу зафатени со пиење на лоша ракија, а Стојан не беше будала дотаму да форсира силеџиство, кое, на некој начин не водеше никаде.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Во куќата крај реката се вселивме во првата година по Втората светска војна, во времето на ослободувањето од фашизмот.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Татко кој владееше со тимонот и го имаше небаре вградениот компас на преселбите кој непрестајно осцилираше помеѓу Запад и Исток, кога пристигнавме крај реката и кога запревме крај нашата нова куќа со добро заклучена брава замина загрижен кон емигрантскиот центар во градот по клучот.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Во душата бевме маѓепсани од жестоките ритмови, бучните улици, авантурите и барикадите. Paul Vestheim За Оскар Кокошка, 1919 Кокошка во тие дела, а посебно во портретите од првиот берлински период (на Валден, Блумнер, Вауер итн.), како и во цртежите објавувани во првата година на „Sturm”, изгледа како диво животно коешто провалило во мирното гето на уметноста.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
ВТОРАТА ЖЕНА: И јас мислам дека она што ќе се пропушти да му се даде на детето во најраното детство, ако ја нема љубовта и вниманието во првите години од животот, човекот останува вечно емоционално оштетен, бара љубов таму каде што не треба, а што е најважно ја нема сигурноста за настап во животот.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Дури првите години од бракот многу се каравме.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
Кога јас и ти во првите години од бракот си зборувавме за многу работи, кога имавме толку многу планови за иднината, еднаш разнежнето ми се довери: "Би сакал староста да ја поминам во некое мирно, приморско место". 30.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
Првите години дури спиевме на патосот, немавме телевизор, намештај.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
Како некоја можност за млади парови, кои не сакаат да се врзуваат со деца уште во првите години од бракот.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
А зарем можеше да претпостави, во тие први години со Хелвиг, кога навистина заедничкиот живот им одеше добро, дека работите ќе земат ваков тек?
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Во првите години ќе се јавуваше од некој град, од некоја земја: „Јас сум жив...“ и толку.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Пролетното лудило од првата година не беше ништо во споредба со ова што ги имаше зафатено сега.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Значи, Стале, по планот што го скрои уште првата година кога стапи на работа кај отец Арсенија, треба да биде игумен на овој манастир, а тоа значи веднаш да стане богат човек и да си заживее како што живееше самиот отец Арсенија и редица такви како него „испосници" и „божи угодници".
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Така сега Крле прескочи уште првата година во II одделение и со својата бистрина и надареност просто го зачудуваше како даскалот така и сите ученици, а најмногу од сите се чудеше и со особено задоволство се насладуваше Нешка, која сега немаше потреба на часот скришум да го погледнува, ами на секој одмор сѐ го дочекуваше заедно да излезе со него и брата ѝ Стојана и тројцата да си ги повторат задачите или да си играат.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Велеа нишчо не знае да работи, a ошче првата година сама ќе а работе сета в'на.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
И Нешка ја слушаше мајка си првата година.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Прва година помина грутка в срцето ѝ легна, втора година намина болест ја в гради искина.
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Првите години малце ти е шубе и фуфка кога шеташ по улици.
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
Враќањето на Балканот за бројни интелектуалци, во првите години од падот на Отоманската империја, беше обратниот пат на фаталноста, пат на антисудбина.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Му беше јасно дека сталинизмот, во еуфоријата на победата над фашизмот, во првите години, не си ги беше покажал вистинските заби на Балканот, макар што овде имаше многу прилагодливи волци, готови да го овековечат.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Татко, реши да остане уште извесно време во градот на истекот на реката од Езерото, во очекување на првите години на сталинизмот.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Фондацијата Отворено општество (која досега единствена го помагаше списаниево, и тоа со вкупна сума од 22 илјади ам. долари, пет илјади првата година, дванаесет втората и повторно пет третава) дава одредени знаци дека нивната „великодушност” не е бескрајна.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
„А уште завчера ме уверувавте дека христијанството е во корените на вашиот народ уште од првите години по Христа“.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
2. Врз папокот времето си седнало
За дома да си дојде ожеднало
Ни првата година не мина
во резето на душата болест зина,
уште спомените топли ми беа
животот облече страдална дреа.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Наскоро бев во состојба да го индуцирам вообичаениот феномен на транс со стандардни методи и применував хипноза во терапијата со пациенти првите години по дипломирањето, во армијата и во Глазгов.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Во една прилика еден извежбан, професионален хипнотизер ме внесе во транс пред десетици луѓе при една демонстрација во неговата куќа.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Тогаш за прв пат бев во ментална болница.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
На крајот на првата година како студенти на медицина, ние традиционално ја посетивме Кралската ментална болница во Глазгов.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
- Студиравте етнологија? - Не. Психологија. Всушност, ја завршив само првата година. Потоа се откажав. Не ми се допадна како ја предаваат. Премногу круто. Логички.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Тоа е сè што може човек да забележи гледајќи ги стеблата.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
По смртта на сликарот Столпник, во неговата куќа луѓето ја најдоа последната негова слика: неколку муренкови стебла излезени заедно од земјата од еден ист корен, од едно исто 'ртиште и плодиште; додека излегувале од земјта, си давале сила едно на друго, си помагале, а потоа секое на својата судбина се препуштало: едното: напинајќи и грабајќи ја лакомо височината, се истенчило, се искривило, како змија фатена за опашка; гранките му откажале во овој тежок напор да го следат, и тоа, полека, болно, се превиткува надолу и тоне со главата кон земјата; под вратот има заглавено висока потпирачка со чатал што не му дава да се скрши и струполи на земјата; но сето тоа е така болно и тажно штом тоа самото не може без потпирачка да се додржи; другото: робувајќи им уште од излегувањето од земјата на многуте фиданки што лакомо наудриле од него како човек со многу пород, и грижејќи се за нив да порастат, да се здебелат и рашират, постепено станало нивна жртва; тие, не мислејќи на него, се туркаат меѓу себе, грабаат од просторот, се надвишуваат меѓу себе, не водејќи сметка дека еден ден од тежина или од силен ветар, ќе се струполат заедно со тоа мајчинско стебло што им дало живот и повеќе никогаш не ќе кренат глава: ќе умираат постепено и ќе се сушат на урнатиот стеблак; трето: или по сој или така му бил благословот: кога му дошло време за плодење како господ да му се распашал: преполно е и се крши од плодови; капи благ сок од муренките како на доилка кога ќе ѝ надојде млекото; пониските гранки од тежина се спуштаат до земјата и се потпираат да си го намалат бремето; четврто: уште од раѓањето анемично - и до крајот на животот анемично; што можеле другите да му помогнат, му помогнале долу под земјата во времето на 'ртењето и пуштањето на корења; а згора: секое со својата среќа и судбина живее, како птиците кога ќе пркнат и ќе го напуштат седелото; околу него има мала оградичка од штички што го штити да не се чеша стоката од него или да го гризе; кога еден ден ќе се исуши, ќе остане така заградено со штичките како споменик: ако од него избијат нови фиданки, тоа ќе бидат посмртчиња кои одново ќе започнат борба за живот; петто: препуштено е на судбината и на бога: здраво-прездраво е родено, пркнато над земјата, а веќе едната половина му се суши; стои како човек парализиран на кого само едната половина му е подвижна; прави напор да расте и да ја влече со себе и другата половина што му стои како мртовец врзан за плеќи; најтешко му било првите години додека свикнало на тој напор и на тоа проклетство а сега просто ѝ е препуштено на судбината; она шестото, седмото, осмото, што откако излегле од земјата, помислиле дека сè можат и сè е нивно, живеат двоен живот; двојна среќа имаат: на едни сè им е едно во кој правец ќе се развиваат: нагоре, надолу или настрана; не размислуваат ни како да ја оформат својата крошна за подобро да се заштитат од ветриштата и снеговите; не се грижат и не размислуваат дали некој пред смртта ќе им стави потпирачка под мишките или вратот за да не се струполат притиснати од својата негрижа, или дали по својата смрт ќе остават потомство; се шират и живеат како што милуваат.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Во салата на библиотеката ме очекуваа моите читатели.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Се обидував да го задржам нејзиното внимание, да ја проверувам, понекогаш и несвесно, нејзината волја, нејзиното расположение да ја продолжи преписката како во првата година.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Требаше да се бара друга среќа, кај друг издавач.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Во првите години на независноста во францускиот парламент водеше незаборавни дебати во интерес на Македонија, во времето кога на земјата $ беше најтешко.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Уште во првите години на моето пишување како новинар, па сѐ до крајот на животот, во текот на дваесетина години, татко ми беше апсолутно мојот прв и најзначаен читател.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Претпоставував дека таа најмногу беше обземена од ликот на таткото во сагата, што впрочем подоцна и ми го потврдуваше во своите писма, но без притоа подлабоко да ми ги образложи причините за тоа.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Тие ми прилегаат на дервишите кои ги гледав како дете од отворениот прозорец на една визба во Скопје во првите години по војната.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Во првите години на комунизмот во Македонија, во нашето учење беше исклучено постоењето на Бог, на негово место не беше никој поставен, како што тоа ќе се случи со поставувањето на идеолошкиот Бог во родната земја Албанија.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Сите преостанати ги изгубив после дваесет и првата година од животот.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)