Веќе со првото движење ме погоди на вистинското место.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Тогаш се погледнуваме, Мари- Клод ја подигна главата за да ме погледне во очи; грчевито држејќи се за шипката од седиштето чувствувам дека јас и сум всушност она што таа го гледа, нешто толку бледо како и она што јас го гледам, бескрвното лице на Мари-Клод која ја стиска црвената чанта, која ќе го направи првото движење за станување додека возот веќе влегува во станицата Доменил.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Уште пред да го направам првото движење за соблекување, тие ме грабнаа. Жената и свеската.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)