Откако ќе ја ожнееја првата ракатка и ќе го отвореа полето, срповите им ги предаваа на тие од кои ги зеле, а сами седнуваат под сенка и плетеа капели, или заминуваа низ полето за да одредат друга нива за жнеење.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)