прв (прид.) - сосед (имн.)

Не мина многу време, Мајка се зближи со семејството на првиот сосед, рибарот Кољо Хаџиевски.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Но пред да стигнеш до него, ќе те сретне првиот сосед кој ќе ти рече: „Твојата книга ја научив наизуст, зашто секоја ноќ ми ја шепотат дрвјата крај кои одам и гредите на кои сакам да се обесам за да воскреснам како што велиш, со јажето-ореол околу главата“.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Третата пролет откако ги раселив глувчињата или откако тие ме населија, го сретнав првиот сосед во селото, познат сликар кој тешко продаваше од своите дела, заради што темно, сувосано лице, премачкано со боја на гареж, на дим.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Се довикуваат првите соседи, па подалечните, па крајните - од едниот до другиот крај на посланите веленца.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Брзо се зближивме со првите соседи.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Дојдоа првите соседи. И тие ја молеа Мајка да замине со мене, макар што соседите ѝ беа, во тој миг, најзначај­ниот адут за нејзиното останување.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)