А кога ја расчешлуваше, докторе Ференц, а кога ја расчешлуваше, како тељови, црни, ама блескаа во првичниот зрак на сонцето, како црна свила таа нејзина долга коса и се распостелуваше по рамената, по плеќите дури до витата половина и и ги покриваше колковите.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Во нив, во свежата зора се мени првичниот зрак на сонцето.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Запали. Повлече. Со бавен чекор се тргна нагоре. Под карпата, до гробиштата, седна, се навали и заплака...
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)