Анри Матис ја сумираше дилемата на многу модерни уметници поврзана со детската уметност на тој начин што истовремено беше привлечен, но и неволен да го признае долгот кон неа.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Постојат очигледни релации меѓу приватните колекции на детски цртежи (своина на уметникот) и карактеристиките на неговата стилска определба.