Ако „Ох, Калкута!“ ја потиснав некаде во потсвеста, во пријатно сеќавање ми останува спектаклот во „Олимпија“, во оној париски театар каде што на сцената и пред микрофонот можат да се јават само признати шансониери.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)