Освен тоа, другите се толку занимливи.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Зарем Нечестивиот не е присутен секогаш и секаде а, притоа, ни ора ни копа! Му реков на Стефан да оди да си игра.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Накратко, бидејќи и нема дива природа ниту вистинска спротивставеност меѓу природата и културата, туку постојат само разликите меѓу едната и другата, текстот во кој името на другиот не е присутно секогаш наликува на прикривање, бришење, ако не и на цензура.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)