прост (прид.) - селанец (имн.)

Во тоа пролетно утро, токму два дена пред празникот Велигден, по патот за Солун, брзаше прост селанец.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
„Право рече овој прост селанец. Еве, четири пет месеци преседов во ова ѓаурско село, едно влакно од косата не загина ни на еден војник, а камо ли мене.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Јончета Ризески Штетата го вратија на земјата на татко му Ангелета Ризески Козето и одново го направија прост селанец, Ордана го отераа на некоја мала станичка во Србија; само Крстета го оставија тука, но да не биде чувар на пругата, како порано, туку го натераа да биде прост работник во десетината на новиот десетар, Дано Плетварчето.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Зошто тогаш се плачат нашите кајмаками, кадии, муфтии и разни спаии?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
По сето ова, во Подковицата многу гласови се раширија за Јована Акиноски.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Во рацете селанецот носеше голема, од врбови прачки плетена кошница, која згора беше покриена со бела, чиста крпа.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)