прост (прид.) - и (сврз.)

Таа е и тоа и нешто спротивно, но не нешто спротивно „однадвор“, не како проста и мртва негова разлика, туку како негова жива спротивна страна, појава, особеност, суштина, итн., којашто и го обусловува.
„Значењето на Хегеловата филозофија“ од Кочо Рацин (1939)
Така рече другаро Маркс и шо има туа, прост и неук селанец да докажува, а?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ќе простам и ќе ги шатирам лагите за повеќе да не бидеш мое минато.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Ти и не можеш да бидеш минато, зошто научивме да се грижиме за светот околу нас, да ја балсамираме гордоста, да го делиме животот без да бидеме себични.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Но денот е сосема прост и суров. Останува ноќта.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Знам дека луѓето се суетни, прости и алчни, но не сум знаел дека овој проклет свет околу мене ќе се дрзне да ме одгатнува и, уште да смета, дека ме проѕрел?
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Се појави однекаде и џипот на Фискултурецот; прост и груб како што беше дал Господ, дојде право кај групата на ливадата и му префрли нешто на Земанека: дека гласот му бил како кај евнух; така рече, дека пее како скопен.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Подготовката за работа е проста и брза. Вода за миење нема.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Вистината беше проста и гола како нож: неговите раце не беа способни за битка и предавнички се тресеа, беа престарени.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Ме сметаш можеби за прост и наивен! Не мислам така, реков јас.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
2. По поделбата на Македонија, ајле и многу порано, сите пропаганди почнуваа да пустошат и да го прекрстуваат народот, а народот ти е прост и гладен: за едно решето жито што сакаш ќе ти се пише — и Грк, и Србин, и Бугарин ќе стане, да има друго и друго ќе стане,
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сигурно јас уште не можев да знам што значи тој збор, воопшто бев многу прост и неук.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)