На тој начин јазикот на терапијата се гради одново во секој тераписки процес, со користење на говорот на пациентот и другите учесници како тули, а не со воведување на професионалниот говор што терапевтот го научил во своите професионални кругови.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 6-7“
              
              (1994)