Да мислиш на летата, рингишпили, птичји гнезда.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Отсега, ќе живеат тајно, во шумите: таа, Мајката и тоа, под светлината на денот – жилаво итар немирко што се провлекува низ најскриените патеки или мрзеливо, оптегнат на карпата, ги впива сонцевите зраци; откако бувот ќе зачуди - - змивче, што нечујно се претопува во темнините, во потрага по птичји гнезда.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Со тоа нашиот град ќе биде посиромашен за едно дрво, за една сенка, за една ладовина, за некое птичје гнездо и не знам за колку кислород што тоа дрво би го создавало кога би се развивало, кога би пораснало!
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Во суштина селото наликуваше на птичје гнездо.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
Ги познаваше птиците и птичјите гнезда Моне Хенџов-Даров како никој од нас.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)