Злокобната белина на големите и до непца разголени заби како со кремен ги искрса зборовите: „Да не ти се скинало копче на панталоните?“ Како трска по удар на ветар човекот се исправи пребрзо за своите години и верската смиреност.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Како да оживувале старо заборавено оро на пагани што се игра по такт на крици и извици, се доближувале со челата додека се спуштале на коленици, и едниот и другиот со разголени заби и со блесок на модри белки под стиснатите веѓи.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Неподвижни, сè уште со згрчени прсти на десниците околу дршките на јатаганите, борците со распорани утроби 'ржеле еден на друг.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)