Во него, тој ќе напише дека Држиќ, токму во нашево време станал „личност за која покажуваат жив интерес не само стручњаците-историчарите на книжевноста, туку... го осмислуваат во своите творби и разни уметници: писатели, музичари, скулптори...
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
После 1959, хепенинзите што ја вклучуваат и публиката и уметниците, во САД и Европа ги изведуваат разни уметници меѓу кои се Kaprow, Oldenburg, Dine, Schneemann, Vostell, Knizak, Lebel, Kudo i Kasama, а уметниците собрани околу Флуксус (Fluxus), како Ono, Paik i Moorman, Higgins, Beuys i Vautier исто така го користат телото во својата уметност.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Од крајот на педесеттите уметниците од целиот свет се вградуваат во сопствените трудови - Ханс Најмут (Namuth) го снима Џексон Полок (Pollock) како работи врз платна од коишто се цеди боја; францускиот уметник Жорж Матје (Mathieu) јавно изведе една голема акциска слика; јапонската група Гутаи ги поставува своите тела во кои (акции), а Казуо Шигара слика со нозе и ваја во кал за борење.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)