Ниту пак врз она кое ние ќе го нарекуваме логоцентризам: метафизиката на фонетското писмо (на пример, на алфабетот), која, во основа, - од таинствени, но суштински причини, недостапни за еден обичен историски релативизам, - беше само најизворен и најмоќен етноцентризам, денес оди кон тоа да се наметне на целата планета, наложувајќи ги, во еден и ист поредок: 1. поимот на писмото, во еден свет во кој фонетизацијата на писмото треба, продуцирајќи се, да ја прикрива сопствената историја;
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Големата популарност и, според некои критичари, романтичната идеализација на лудилото го отуѓија од мнозина колеги, коишто сметаа дека тој се загубил со популарноста.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Скептицизмот на Леинџ, човечноста и разбирањето за различните состојби на свеста беа во духот на Sgt. Pepper ерата, па затоа тој и се здоби со голем број следбеници на американските универзитети.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
2. Овие три начина на пишување мошне точно одговараат на трите различни состојби според кои можат да се разгледуваат луѓето обединети во народ.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)