рапав (прид.) - лице (имн.)

Човекот со рапавото лице седеше отспроти и упорно го стрелкаше со поглед Глигора кој се готвеше да си легне.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
И упорно и дрско го гледаше човекот со рапаво лице чиишто најадрени и тркалезни очи блескаа сурово, набабрените усни на јужњак се оптегнуваа во покровителствен смев.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Глигор забележа: сред нечистата затвореничка маса се белкаше чалмата на оној со рапавото лице.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)