Го дишеше растопениот бакар на нејзината коса и мислеше на памучниот палјачо, на неговата осаменост.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
И песокот во светлината што замираше имаше боја на растопен бакар во кој сега беше врежана пораката што секој човек од секое време може да ја прочита и вкуси низ годините.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)