растопен (прид.) - олово (имн.)

Под ребрата му се таложеше жешко, растопено олово истиснувајќи го животниот здив од него.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Но тие не беа веќе оловни војничиња, беа растопено олово, само од себе несопирливо понесено да плави сѐ околу себе.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)