растопен (прид.) - во (предл.)

Смислата на зборовите не проникнува во неговата свест, тој се вовлекува и се опива само од звучниот хаос на римите што го возбудуваат и го обземаат целото негово суштество и, заборавен, восхитен, растопен во еден необичен свет на чувства, разбранувани во неговата душа, тој го слуша сопствениот глас како трепери, се подигнува и звучно се разлева.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Како рековте, мис? Кока-кола е ди-ди-ти растопен во бензин? ... Хо-хо! Смешно, многу смешно.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Слушаш ли: кока-кола не е за џентлемени, кока-кола е ди-дити растопен во бензин.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)