Кинетичката уметност од фазата на експериментирање и авангардистичко провоцирање (во смисла на барање на раширен поим за ликовната уметност) премина во сосема законита и етаблирана уметност во рамките на европската и американската неоавангарда од 60-ите и 70-ите години.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)