- Па, знаеш! После она што го видов на корзото постои реална шанса искубаната веќе да не е со него, - на оваа досетка двете прснаа во смеа.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Спастрен човек првин си го спаструва сонот - од студој, од џимкања, од говоранции и викања – време е да се надува воздушното перниче, време е, како не било време да се наметне ќебето и да се молчи, молчи (малку ли се изназбори во соништата за Трансибирската) кој молчи може да си најде алтанче од Алтајската Гора, а има и реални шанси да го види Солжењицин како се враќа дома, баш со Трансибирската.
„Ситночекорка“
од Ристо Лазаров
(2012)