револуционерен (прид.) - округ (имн.)

На 20 јули (2 август) 1903 на повик на штабот во Битолскиот револуционерен округ било кренато Илинденското востание.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Најмасовно и со најголема жестина било во битолскиот револуционерен округ.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Борбата започнала со палење на османските анови и беговските кули, со прекинување на сите комуникации.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Конгресот избрал Главен востанички штаб и востанички штабови во десетте реони на округот.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Од 2 до 7 мај 1903 година, во Смилево се одржал конгрес на кој било донесено решение за кревање на востание на 2 август 1903 во II Битолски револуционерен округ на ТМОРО.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Во солунскиот и скопскиот, поради недоволна подготвеност, било ограничено на месни акции.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Голема заслуга за тоа имал А. Лозанчев, кој, без да праша никого од реонските раководства, од името на Битолскиот револуционерен округ се застапувал за дигање на востание.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
По одењето на Делчев од Солун (тој, се разбира, бил илегален), и Груев заминал за Битола, а потоа за родното Смилево, каде што присуствува на конгресот на Битолскиот револуционерен округ.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Христов бил центар околу кого се групирале велешките емигранти, граѓани, занаетчии, трговци, и особено селаните, а Бошнаков бил централна личност на Велешката околија, а и на дел од интелигенцијата на Скопскиот револуционерен округ.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Највисоките раководители на Битолскиот револуционерен округ биле собрани во село Смилево на конгрес кога низ Македонија се проширила веста за Солунските атентати.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)