Особено откако ги видоа многубројните перчиња женски коси обесени како ракатки ’ржени класје.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
И тогаш грнчарот зеде едни ножици и задишано праша: - Сакате ли да бидете вечни?
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
А кога лежев крај тебе под трепетливиот покрив на ’ржените класја мислев дека моите корења длабоко се впиваат во земјата и ги цицаат во себе, во мене, сите незини слатки сокови и дека ти вечно ќе бидеш крај мене, секогаш иста - разбушавена и румена. Врела.“
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)