ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Еве и јас барам врска – само треба да имам секс со илјадници мажи за да ја најдам баш врската што навистина ја сакам. ‌Сигурно, општествените и политичките услови на геј-живеењето во изминативе педесет години се менувале мошне брзо, а со нив се менувала и геј-културата.

Дури и практиките што навидум биле континуирани во текот на многуте години можеби се понестабилни отколку што изгледа.

Сега, откако геј-мажите си ја живееја хомосексуалноста не како културна практика, туку како сексуален идентитет, ним им требаше нов родов стил; а мажествениот родов стил што го усвоија, проширувајќи си ги сексуалните можности, им овозможи да консолидираат дефиниција на геј-постоењето и урнек за геј-идентитет што се фокусира на сексот за сметка на културата – а тоа ги исклучуваше женствените идентификации што дотогаш ја твореа подлогата и дефинираа голем дел на традиционалната машка геј-култура.

Бидејќи хомосексуалната толку долго се третирала како психолошка абнормалност или патологија што се состои од замена на половите улоги или родова обратност, една видна нишка на постоунволската машка геј-политичка мисла и култура се обиде хомосексуалноста да ја одвои од родот и да ја претстави како чисто сексуална ориентација, во која сѐ се врти околу изборот на сексуалниот предмет и која, затоа, е сосема во согласност со нормативната мажественост.

Иронијата со која сега ги гледаме филмовите со Џоан Крафорд, сигурно, е многу поинаква од иронијата со која геј-мажите го гледале Милдред Пирс во педесеттите и во шеесеттите, кога мелодрамата, општествените околности и родовите стилови не изгледале толку неверовито, па затоа и не толку емоционално туѓи колку што изгледаат денес (поради што ниту една универзализирачка, психоаналитички формулирана теорија за геј-гледателството не може да ги објасни геј-практиките на гледање и сите нивни особености).

Веќе видовме еден пример: нема ништо неутрално (или среднородно), изгледа, во „златни тацнички со куп шарени топчиња сапун“.

Спепелениот израз што му прелетува преку лицето на Фази кога сфаќа што се случило речовито говори колкав гаф направил и колку е длабоко посрамен – иако штом лицето веќе не му е во видокругот на љубовникот, по спепелениот поглед прави резигнирано немарен и пркосен израз на забрането задоволство.

Во многу делови од денешниот машки свет, дури и во индустријализираните либералнодемократски држави, она што се смета за нормално понекогаш повеќе има врска со родовиот стил и со сексуалната улога, отколку со изборот на сексуалниот објект (односно, отколку со полот на посакуваниот сексуален објект).51

Фази се извадил за влакно, а тешко дека вицот нема да го сфатат и геј- и стрејт- публиката.

Можеби нема ништо многу мистериозно во процесот преку кој еден таков објект станува сврзан со конкретен сексуален и родов стил.

Секој геј- маж што ги напушта редовите на повластениот род и на посакуваниот родов стил, кој се спушта на недостоинствениот, абјектен статус на женче, теткица, пешко, кучка, женско петле, распалена кралица, врз себе ги навлекува лесниот потсмев и евтиниот презир и од стрејт- светот и од геј- светот – па уште и, колку што знае (и стравува), презирот од сопствениот љубовник.341

А нестабилните интеракции меѓу машката геј-култура и нејзиниот хетеронормативен контекст постојано еволуирале.

Во случајот со примеров од Приказни за градот, предметот изгледа изразува извесна женствена нијанса во домашното украсување, китен порив да се наџиџа дури и празниот простор „над тоалетното казанче“.

Ако хомофобијата понекогаш дејствува не толку да ги угнетува хомосексуалците колку што да го варди однесувањето на хетеросексуалците и да ги тера еден со друг строго да се држат во согласност со наложеното од соодветните полови и родови улоги, од страв да не заличат настрани, можеби една од општествените функции на трансфобијата е да го варди однесувањето на лезбејките и на геј- мажите и преку терор да ги натера да му се потчинат на родовиот стил што се смета за соодветен за нивните полови. ‌А, се разбира, има и многу други лоши причини, покрај трансфобијата, геј- мажите денес без многу мислење да го отфрлат аргументот на Фелоус: сексизмот, мизогинијата, женственофобијата и/или некоја готовност ним да им се угодува; мачоизмот, снобизмот, срамот, одрекувањето, рефлексниот антиесенцијализам и најразличните други облици на постоунволскиот геј- ослободителен догматизам.

Таа исто се залагала и против сите облици на краличинство кај мажите, кои ги сметала и за несекси и за назадни – за несреќни остатоци од една мината доба на сексуално угнетување и на интернализирана хомофобија.

Плакарот тука не треба да ја прикрие хомосексуалноста како идентитет и желба, туку треба да ја прикрие хомосексуалноста како настран афект, сензибилитет, субјективитет, идентификација, задоволство, хабитус, родов стил.

Геј-научниците и геј-критичарите воопшто не се понесклони кон тоа од другите геј-мажи.

Она што некого го правело геј-маж не биле неговиот нестандарден родов стил и неговиот женствен субјективитет, туку насоченоста на неговата сексуална желба, неговата еротска привлеченост кон мажи, неговата општествена припадност на машки геј-свет на рамноправници, квантитетот и мажественоста на неговите сексуални партнери.

Девијантниот секс можел да ѝ избега на патологијата преку нормативниот родов идентитет и родовиот стил: ниту конвенционално женствената жена која си дозволувала да ја задоволува некоја машкуданка ниту ороспиецот што се идентификувал како стрејт, а кој играл мажествена улога кога им се проституирал на обратни, женствени мажи, не подлежеле редовно на постојан лекарски надзор сѐ додека не поминал добар дел од дваесеттиот век.48

Ете што значело геј-ослободувањето, барем делумно: ослободување на сексуалноста од родот, слобода да се биде мажествен и умножување на сексуалните можности кои ги создавале новите буч-стилови на хомосексуалноста – токму со тоа што им овозможувале на геј-мажите да еротизираат други геј-мажи како геј-мажи.

Тие се, очигледно, толку заситени со женствени значења и толку упатуваат на сексуална пасивност, што доволно е да си ставите едно во бањата за да се разбие секоја и секаква претензија на вистинска мажественост.