Овој исказ не ја претвора Милдред Пирс во геј-маж и не ја сведува идентификацијата на геј-мажите со неа на прост идентитет – на огледување, на себепрепознавање и на консолидирање на геј-егото.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Можеби, поконкретно, има врска и со силната, опачна привлечност на романтичноста за геј-мажите и со лекот за романтичноста што го овозможува нивното величање на неавтентичноста.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Она што отпрвин личело на посебна опседнатост на геј-мажите со ликот на мајката излегува дека повеќе имало врска со оптоварениот однос на геј-мажите кон опасно заводливата, угнетувачка, неизбежна, беспомошна и кон трагичност склона улога на романтичниот љубовник.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Не се однесува буквално на самото мајчинско, но алудира на емоционалната состојба што ја вообличува мајчинското – имено, абјектната состојба на некоја што верува дека нема избор, освен безусловно да сака... додека не ја дотуркаат до самиот раб.
Навистина, ако една од функциите на кампот е да се наврати на сцената на траумата и да ја преодигра таа траума до степен на урнебесна преувеличеност, за да ѝ ја неутрализира болката без да ја одрече, тогаш конкретната драма што ја преодигрува уживањето на кампот во мелодраматичната сцена на судирот мајка-ќерка во Милдред Пирс не е трауматичноста на мајчиното отфрлање, туку трауматичноста на безусловната, неменлива, бескрајна љубов.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)