Погледот ѝ се заковуваше во една точка, како нешто невидливо, во правецот кон каде гледаа нејзините очи, да ѝ го голташе погледот, како да ја голташе и самата неа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Детството и училиштето да ѝ бидат радост како за самата неа така за тебе и за мајката Перса!
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Родителите се обидуваа да ја повикаат, но таа и натаму остануваше во онаа точка кон која гледаше и каде што исчезнуваше нејзиното Јас.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Од ова со прскањето на петте чаши во текот на една недела треба да ѝ стане незгодно и на самата неа.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)