сам (прид.) - верува (имн.)

Ретко се случуваше таа да го дополнува Татко, но, сепак, сега рече: – Душата е, синко, самото верување. – А каде води душата, Мајко? – Кон Бога, синко... – Има ли, Мајко, секој душа? – Има, мора да има! – А кога, Мајко, се чувствува имањето на душата? – Кога силно, најсилно се страда, синко!
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ретко се случуваше да го дополнува Татко, речиси никогаш, но сепак таа рече: - Душата, е синко, самото верување!
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)