Кога започнував како млад директор на музеј, го барав најголемиот од сите во современата уметност.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Бојс, или поточно неговото име, им дозволи на многумина млади уметници да создадат крајно прецизна артикулација на етичките и естетските проблеми со кои се соочува руската свест денес.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Правејќи вредност од рускиот провинцијализам и од неговите валенкис, тие го извршија засадувањето на руската кожа во самото тело на современата европска уметност. (1) Соц-арт (социјалистичка уметност) - движење на неофицијалната руска умет ност, кое посебно се разви во Москва, во 70-тите години, сѐ до перестојката (1985) .
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Во ова воено подведување и проводаџиство учествуваат сите машко-воени, патријархални структури во земјата, а најмногу српскиот националсоцијалистички и хрватскиот клеронационалистички клин, што го забија во народното тело, не допуштајќи телото да се развие во една несудбинска, рационална, демократска општествена структура, па ни по цена на смрт на самото тело.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
И мислата ми одлетуваше, пак заради онаа потреба од заштеда на силите која не станува со план, свесно, туку самото тело тоа го чини.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Таа исто така се бави и со самото тело.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Дали е можно самото тело да се гледа како симулатор?
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Перформансот, како перформативна уметничка форма, повторно оживува и тоа како речиси дефинирана форма, што никогаш, всушност, не била негова намера.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Еден од најчестите перформативни простори е самото тело, телото кое се изложува, сецира, се снима однатре, се мери и станува сцена.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)