Но за жал многу често затурени помеѓу друѓите сеќавања што не можеме да ги сметаме за ведро обоени).
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Нели дури тогаш ќе можете да заклучите дека убавините секогаш ни се наоѓале при рака а останувале недофатливи. (Прекрасни светкави дреболии на нашите мечтаења?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)