светкав (прид.) - млаз (имн.)

А ножот што го гледаше во таа треска беше забуцан во спокојството на лененото небо; во светкавиот млаз на челикот лежеше сенка на мртва птица и се грчеше се под неа жедно за виножитната крв на небото.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)